تیتر آنتی بادی سرمی ضد ویروس سرخک ۵ سال پس از دریافت واکسن توأم سرخجه و سرخک: یک مطالعه ی مقطعی

مقدمه: در ایران واکسیناسیون بر ضد بیماری سرخک به صورت واکسن واحد سرخک در 9 ماهگی و یادآور در 15 ماهگی انجام می شد. مطالعات سرولواپیدمیولوژیک متعدد انجام شده در افراد واکسینه نشانگر ناکارایی واکسن و نیاز به بازنگری در پروتکل واکسیناسیون کشوری را نشان می داد. در ایران، در سال 1382 واکسن توأم سرخجه و سرخک به 95 درصد افراد بین 25-2 سال تلقیح شد؛ این مطالعه به بررسی تأثیر این واکسیناسیون پرداخت. روش ها: در یک مطالعه مقطعی در سال 1387، تیتر سرمی آنتی بادی igg ضد ویروس سرخک با استفاده از روش الیزا در 60 فرد (30 زن و 30 مرد) 30-20 ساله ی مراجعه کننده برای مشاوره ی ازدواج، که واکسن توأم سرخجه و سرخک را در سال 1382 دریافت کرده بودند، اندازه گیری شد. نسبت وضعیت ایمنی (immune status ratio یا isr) با تیتر 9/0 ≥ منفی، با تیتر 09/1-91/0 بینابینی و با تیتر 10/1 ≤ مثبت در نظر گرفته شد. یافته ها: در گروه خانم ها همگی دارای تیتر آنتی بادی مثبت بودند ولی در بین مردان 27 نفر تیتر مثبت، دو نفر تیتر بینابینی و یک نفر تیتر منفی داشت. میانگین تیتر آنتی بادی سرمی در خانم ها iu/µl 56/0 ± 02/2 و در آقایان iu/µl 53/0 ± 91/1 بود (447/0 = p). میانگین تیتر آنتی بادی سرمی در گروه سنی 23-20 سال iu/µl 84/1، در گروه سنی 27– 24 سال iu/µl 12/2 و در گروه سنی 30-28 سال iu/µl 17/2 بود (999/0 < p). نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشانگر تیتر خوب تولید آنتی بادی توسط واکسن در هر دو جنس و همه ی گروه های سنی مورد مطالعه بود. با توجه به جوان بودن افراد مورد مطالعه، به نظر می رسد مطالعات سرولوژیک بیشتری در افراد واکسینه شده باید به انجام برسد.